موضوعات سیاسی به سینمای کمدی پناه برده‌اند
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۲۷۴۰
سینمای سیاسی یکی از مسائل چالشی سینما در کل دنیا هم هست. گاهی اوقات با آثاری روبه‌رو می‌شویم که در طبقه‌بندی‌ها ممکن است به عنوان فیلم سیاسی تشخیص داده نشوند یا برعکس. اختلاف نظر درباره اینکه فیلمی سیاسی است یا خیر وجود دارد اما در کشور ما موضوع حادتر است.
به گزارش ایسنا، روزنامه شرق نوشت: «چگونگی ساخت فیلم سیاسی در سینمای ایران و اینکه آیا اساسا در تمام سالیان گذشته فیلم‌هایی صرفا سیاسی در سینمای ما ساخته شده، پرسشی است که سینماگران ایرانی پاسخ‌های متفاوتی برای آن دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
درباره چگونگی ساخت فیلم سیاسی اختلاف نظرهایی وجود دارد. برخی معتقدند خوانش‌های رسمی از اتفاقات سیاسی برای ساخت چنین فیلم‌هایی پذیرفتنی است و برخی می‌گویند اساسا در ایران فیلم سیاسی نداریم و از فیلمهای اجتماعی به غلط تعبیر سیاسی می‌شود. به نظر شما فیلم سیاسی چه خصوصیاتی دارد؟
سینمای سیاسی یکی از مسائل چالشی سینما در کل دنیا هم هست. گاهی اوقات با آثاری روبه‌رو می‌شویم که در طبقه‌بندی‌ها ممکن است به عنوان فیلم سیاسی تشخیص داده نشوند یا برعکس. اختلاف نظر درباره اینکه فیلمی سیاسی است یا خیر وجود دارد اما در کشور ما موضوع حادتر است. به این دلیل که اساسا موضوعات سیاسی در خوانش‌های رسمی خیلی به رسمیت شناخته نمی‌شوند اما در کلام مردم عادی یا قشر فرهنگی یا اقشار دیگر ممکن است به رسمیت شناخته شوند. گاهی هم حتی بیشتر موضوعات به اشتباه سیاسی تلقی می‌شود. مثلا در بسیاری از مسائل صنفی، موضوعی پیگیری می‌شود که گاهی به عنوان یک رفتار سیاسی تعبیر می‌شود و وقتی وارد بحث می‌شوید که خب قرائنی که نشان می‌دهد موضوع سیاسی است، چیست؟ گاهی پاسخی دریافت نمی‌شود. مشخص است ما در این مباحث خیلی مرزبندی مشخصی که نداریم نیستیم هیچ، اساسا خیلی در این حوزه کار نکرده‌ایم. البته به نظرم مشخصا به بخشی از مجموعه حاکمیت برمی‌گردد که مفاهیم سیاسی را به عنوان موضوعات طبیعی که در هر جای دنیا ممکن است اتفاق بیفتد به رسمیت نشناخته و مشخص نیست موضوع سیاسی دارای چه ویژگی‌هایی است. ولی به هر حال در همه جای دنیا وقتی قدرت‌ها در قالب احزاب تقسیم می‌شوند و نهادهای صنفی قوام‌یافته شکل می‌گیرند، ممکن است تضاد منافع یا تضادهای دیگر شکل بگیرد که در تعاریف گاهی، رفتار سیاسی تلقی می‌شود. این در حالی است که در کشور ما اتفاقات به شکل دیگری رقم می‌خورد. وقتی در کشوری اساسا احزاب شکل نگرفتند، احزابی که با تفکرات مختلف امکان فعالیت داشته باشند و نظرات و انتقادات خودشان را داشته باشند و پیشنهاداتشان را برای اداره یک دولت مطرح کنند، معمولا شاهد چنین اتفاقاتی هستیم. به همین جهت رفتار سیاسی شکل نگرفته است و ما در مقدمات باقی مانده‌ایم. در کشورهایی که این وضعیت را ندارند و در آنها اساسا احزاب قوام یافته است و نهادهای صنفی و سندیکاها شکل گرفتند، می‌بینید که مفاهیم سیاسی به عنوان یک موضوع طبیعی پذیرفته شده است. یعنی به موضوع سیاسی به عنوان یک امر مذموم نگاه نمی‌شود. این اتفاق در سطح کلان در کشور ما قبل و بعد از انقلاب شکل نگرفته است و افرادی که معتقدند ما سینمای سیاسی نداریم قطعا به نکاتی که من گفتم، اشاره می‌کنند. در صورتی که به نظرم ما فیلم سیاسی داشتیم و داریم.
مثل چه فیلم‌هایی؟
در هر دوره به هر حال فیلم‌هایی داشتیم که می‌توان آنها را فیلمهای سیاسی تعبیر کرد و به موضوع خاصی هم اشاره می‌کند. مثلا خاطرم هست «گزارش یک قتل» آقای محمدعلی نجفی، یا تعدادی از آثار مسعود کیمیایی و فیلم‌هایی که پس از سال ۸۸ با حمایت نهادهای حاکمیتی ساخته شدند یا فیلم‌هایی که درخصوص برخی گروه‌ها و احزاب سیاسی ساخته شدند. البته برخی از این فیلم‌ها ممکن بود به دلایل زیادی به موضوعات سیاسی در یک دوره خاص که می‌تواند دوره دورتری باشد، اشاره می‌کردند و به دلایل مختلف که به نظر من اساسا به نوع نگاه وزارت ارشاد در طول این سال‌ها برمی‌گشت، خیلی نمی‌توانستند به موضوعات امروزی اشاره کنند. حتی برخی فیلم‌سازان به بهانه یک موضوع امروزی، سراغ موضوعی تاریخی می‌رفتند که باز هم در واقع می‌توانست یک موضوع سیاسی را مد نظر قرار بدهد. به این دلیل که سیستم فیلم‌سازی در کشور ما مثل خیلی از مسائل دیگر، به شدت وابسته به حاکمیت از جهت ممیزی وزارت ارشاد بوده، همواره این محدودیت‌ها وجود داشته است و اساسا فیلم‌سازانی که به دنبال ساخت چنین آثاری بودند، تمایل داشتند بر مبنای این نگرش در این مسیر حرکت کنند، تا این شکل فیلم‌سازی، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده و کارگردان خودش را پیدا کند که متأسفانه هیچ‌وقت تبدیل به جریان نشده است. به همین دلیل ممکن است در فیلمهای اجتماعی، کمدی یا انواع و اقسام گونه‌های سینمایی تکه‌پرانی‌های سیاسی ببینیم. حتی در حوزه جنگ هم تعدادی فیلم ساخته شده که ممکن است حتی موضوعات سیاسی را پیگیری کنند، چون در این ساختار می‌توانستند حرفشان را بزنند و اگر از این ساختار خارج می‌شدند، شاید دیگر این امکان برایشان به وجود نمی‌آمد. به همین دلیل ما از جمله کشورهایی هستیم که اساسا موضوعاتمان خیلی تفکیک‌شده نیست. حتی برخی وقتی می‌خواهند جریانی را به شکل انقلابی مطرح کنند، از این شعار استفاده می‌کنند. وقتی جایی هم می‌گوییم که خب مگر خودتان نگفتید سیاست ما عین دیانت ماست؟ و ما همین را مبنا قرار بدهیم، ممکن است جا بزنند. به هر حال وقتی همه موضوعات در هم تنیده می‌شود، نمی‌توانید تفکیکی قائل شوید. دیگر نمی‌توان درباره چگونگی ساخت فیلم سیاسی به تنهایی صحبت کرد. موضوعات سیاسی اساسا از طرف دولت‌های پی‌درپی در طول این سال‌ها به رسمیت شناخته نشده و به همین دلیل سینمای خودش را پیدا نکرده است.
شما فیلم‌سازی را در دهه ۶۰ آغاز کردید که با انبوهی از اتفاقات سیاسی روبه‌رو بودیم و البته در دوره‌ای عهده‌دار مدیریت یکی از مراکز مهم فرهنگی، بنیاد سینمایی فارابی بودید. آیا هیچ‌وقت در مقام فیلم‌ساز برای ساخت فیلم سیاسی تلاش کردید که با موانعی برای ساختش روبه‌رو شده باشید؟ و بعد به عنوان مدیر نگاه شما به ساخت فیلم سیاسی چه بود؟
به عنوان فیلم‌ساز باید بگویم که هر کارگردانی گرایش ذهنی خاص خودش را دارد. برخی گرایش‌های ذهنی از کودکی شکل می‌گیرد و برخی در پس حادثه‌ها دچار نگرش‌های متفاوتی می‌شوند. علاقه‌مندی به ساخت فیلم سیاسی برای تمامی فیلم‌سازان شکل نمی‌گیرد و بسیاری از فیلم‌سازان نام‌آشنای ایران و جهان ممکن است نگرش اجتماعی به موضوعات داشته باشند یا حتی برخی ممکن است موضوعات سیاسی را خوب متوجه شوند و در موردش حرف بزنند، اما علاقه‌مندند در حوزه فیلمهای کمدی فیلم بسازند. به همین دلیل کاملا گرایشی شخصی است. ساخت فیلم سیاسی هیچ‌وقت موضوع مورد علاقه من نبوده است.
اما گاهی اوقات از فیلمهای شما هم برداشت‌های سیاسی شده؛ مثلا فیلم «مهمان داریم».
این دقیقا همان نکته‌ای است که اوایل صحبتم اشاره کردم. اگر زمینه فیلم‌سازی سیاسی در کشور ما به شکل طبیعی مثل سایر کشورهای دنیا شکل گرفته بود، شاید روشن‌تر می‌توانستیم حتی در مورد آثارمان صحبت کنیم. در مورد «مهمان داریم» این اتفاق برای من افتاد و تعابیر مختلفی از آن شد. گروهی فیلم را طوری آنالیز کردند و تحلیلشان را به مقامات بالاتر هم ارائه دادند که بعد متوجه شدم تقریبا از تمامی فیلم مفاهیم سیاسی استخراج کردند. از رنگ دیوار تا تحلیل خانه‌ای سه‌طبقه و تخریبی که در خانه اتفاق افتاده بود. در صورتی که من فقط یک فیلم اجتماعی ساخته بودم. این نگاه به برخی از سریال‌هایی که ساختم هم وجود دارد. خودم فکر می‌کنم من هم در این کشور رشد کرده‌ام و موضوعات سیاسی گاهی ممکن است در فیلمهای من هم ناخواسته نمود پیدا کند. گاهی نقدهای اجتماعی ما در فیلم‌هایمان شکل و شمایل دیگری پیدا می‌کند. اشکالی هم ندارد. اما ما را با بحرانی مواجه می‌کند که احساس می‌کنیم دیگر یک ژانر مهم را در سینما نداریم تا به طور مستقل کارش را انجام بدهد یا حتی صورت‌مسئله معرفی کند. در حال حاضر با یک‌سری بحران مواجهیم که اگر پیش‌تر در موردش سریال و فیلم ساخته می‌شد شاید به مرور شکل دیگری می‌گرفت.
اما در مورد دوره مدیریتم بخشی از آن در صداوسیما فعال بودم که البته بیشتر در گروه کودک خلاصه می‌شد. در بنیاد سینمایی فارابی باید به آمار ساخت فیلم در آن دوره رجوع کنم. تا جایی که به خاطر می‌آورم تقریبا از هر ژانری در حد مقدورات کشورمان فیلم ساخته شد. این نگاه حاکمیتی که در موردش صحبت کردم همواره در مورد ساخت آثار سینمایی وجود داشته و در تمام این سال‌ها با انواع و اقسام مدیران نظارت و معاونت‌های سینمایی مواجه بودیم که حتی گاهی اوقات به نظر می‌رسید بلندنظرانه در مورد یک موضوع صحبت می‌کنند، ولی در عمل ممکن بود این اتفاق رخ ندهد. من در سال ۷۷ به بنیاد سینمایی فارابی برگشتم. آن دوره زنده‌یاد سیف‌الله داد معاونت سینمایی بود. تا سال ۸۲ در بنیاد سینمایی فارابی مشغول به کار بودم. آن زمان معروف بود که بهترین فیلمهای سیاسی یکی دو دهه اخیر در آن زمان ساخته شده و تعدادی از آنها برای بنیاد سینمایی فارابی بود. مجموعه گرایش‌های دولت به این سمت بود و دیگر هم تکرار نشد. همان نوع فیلم‌سازی هم بود که به واسطه آن، مدیران وقت ارشاد مورد شماتت قرار گرفتند. همین موضوع باعث شد تا همواره هر مدیری قصد ورود به حوزه ساخت فیلم سیاسی را داشته باشد، هفت خان را رد کند.
خاطرتان هست در آن دوره برای ساخت چه فیلم‌هایی مدیران شماتت شدند؟
باید آمار آن زمان را ببینیم. فکر می‌کنم به خاطر فیلم بهمن فرمان‌آرا «خانه‌ای روی آب» بود که اتفاقا در جشنواره فیلم فجر هم توجه زیادی به فیلم شد. ما را به خاطر این فیلم زیاد بازخواست کردند که چرا به این فیلم توجه کردید.
معمولا یکی از مصائب فیلم‌هایی که برداشت سیاسی از آنها می‌شود، حضورشان در رویدادهایی مثل جشنواره فیلم فجر به دلیل ممیزی‌هاست. در تمامی سال‌هایی که دبیری جشنواره را بر عهده داشتید، با چنین مشکلاتی در جشنواره فیلم فجر روبه‌رو بودید؟
به عنوان دبیر چه در جشن‌های خانه سینما و چه جشنواره فیلم فجر یا مسئولیت‌های دیگری که عهده‌دار بودم، چیزی را که از نظر خودم درست بود سعی می‌کردم پایش بایستم. به خاطر نمی‌آورم در جایی تحت فشار بودم و به این واسطه فیلمی را کنار گذاشته باشم یا در حق فیلمی اجحاف کردم. اگر اشتباهی هم شده، قطعا از سمت من به عنوان مقام اجرایی بوده. قطعا دوره‌های مختلف جشنواره فیلم فجر ملاحظاتی وجود داشته و هنوز هم هست. اما در دوره‌هایی که دبیری جشنواره فیلم فجر را بر عهده داشتم، این اتفاق برای من نیفتاد. حتی خاطرم هست در جشن خانه سینما سالی که من تازه مدیرعامل خانه سینما شده بودم و زنده‌یاد امین تارخ هم دبیر جشن بود، دو سه فیلم از نظر وزیر ارشاد وقت، نباید در جشن خانه سینما شرکت می‌کردند. البته ماجرای مفصلی دارد. اما درست به خاطر دارم که فیلم «خاک آشنا» بهمن فرمان‌آرا هم از جمله همین فیلم‌ها بود. فیلمی که به نوعی سیاسی هم تلقی می‌شد. در آن سال جشن در محوطه بیرونی برج میلاد برگزار شد و مدیران وقت وزارت ارشاد، پیغام داده بودند که اگر فیلم‌هایی که از نظر آنها پروانه نمایش ندارند، در جشن شرکت کنند، دچار مشکل می‌شویم. استدلال ما هم این بود که برای حضور در جشن خانه سینما پروانه نمایش نیاز نیست. باید تصمیم می‌گرفتیم و در نهایت فکر کردیم پای چیزی که فکر می‌کنیم درست است بایستیم. البته مدیران ارشاد در آن جشن شرکت نکردند و خود جشن تا ساعاتی قبل از برگزاری در شرف تعطیلی بود. زنده‌یاد امین تارخ هم به عنوان دبیر اجرایی پای این ماجرا ایستاد. برای اولین بار شورای صیانت از آرا تشکیل داده بودیم که نمایندگان صنوف پای رأیی که دادند بایستند و از تصمیم آنها حمایت شود. در این جشن حضور فیلم‌هایی که از آنها برداشت سیاسی شده بود و تصمیم به حذف آنها گرفته بودند، پررنگ شد.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: محمد مهدي عسگرپور بنیاد سینمایی فارابی جشنواره فیلم فجر رسمیت شناخته ساخت فیلم سیاسی موضوعات سیاسی فیلم هایی همین دلیل موضوع سیاسی داشته باشند گاهی اوقات خانه سینما کشور ما فیلم سازی برای ساخت ساخته شد یک موضوع فیلم ها روبه رو سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۲۷۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رژه پیمان معادی، جواد عزتی و نوید محمدزاده در شبکه نمایش خانگی
آفتاب‌‌نیوز :
این روزها در شبکه نمایش خانگی از نظر ژانری با سریال‌هایی مواجه هستیم که اغلب مضمونی پلیسی، معمایی و اجتماعی دارند با این وجود در بین کارها سریال‌هایی هم برای طرفداران ژانر کمدی به چشم می‌خورد.
بر اساس این گزارش، سریال‌های «اکازیون» به کارگردانی مسعود اطیابی و نویسندگی حمزه صالحی، «آمرلی» به کارگردانی احمد ابراهیم احمد و تهیه‌کنندگی امیرمهدی پوروزیری، «جنگل آسفالت» به کارگردانی پژمان تیمورتاش و نویسندگی مشترک پژمان تیمورتاش و مهدی اسدزاده، «افعی تهران» به کارگردانی سامان مقدم و نویسندگی مشترک پیمان معادی و پویا مهدوی‌زاده و «شهر هرت» به کارگردانی محمدرضا ممتاز و تهیه‌کنندگی داریوش باباییان از جمله کارهایی هستند که پخش آنها از ابتدای فروردین ۱۴۰۳ در شبکه نمایش خانگی آغاز شده‌اند.
«قطب شمال»، «زخم کاری»، «اهل هوا»، «مادرخوانده» و «سووشون» هم از جمله سریال‌هایی هستند که در نوبت انتشار قرار دارند. برخی سریال‌ها نیز مجوز ساخت گرفته و در حال تولید هستند که از جمله آنها می‌توان به «ازازیل» حسن فتحی و فصل دوم سریال «هفت» اشاره کرد.
در گزارش زیر به برخی از سریال‌های در حال پخش و همچنین سریال‌های جدید شبکه نمایش خانگی که به تازگی قرار است منتشر شوند، نگاهی خواهیم داشت:
ماجرای قتل‌های «افعی تهران»
همکاری پیمان معادی و سامان مقدم در سریال «افعی تهران»، دومین تجربه همکاری این دو هنرمند، یعنی «کافه ستاره» بعد از ۲۰ سال است.
«افعی تهران» ماجرای قاتلی را تعریف می‌کند که مقتولین خود را مسموم می‌کند و از همین رو به افعی معروف است. نکته جالب اما در مورد این قاتل این است که تمام مقتولین او، افرادی هستند که سابقه کودک‌آزاری دارند. حال در این میان یک منتقد و مدرس سینما، در حال تلاش برای ساختن فیلمی از این اتفاق است که با مخالفت مراجع قانونی مواجه می‌شود. اما در برهه‌ای از زمان، اجازه ساخت این فیلم توسط پلیس صادر می‌شود، چرا که پلیس می‌خواهد از این طریق، قاتل را دستگیر کند.
در سریال «افعی تهران» بازیگرانی چون آزاده صمدی، مریلا زارعی، پیمان معادی، پژمان جمشیدی، سحر دولتشاهی و... به ایفای نقش پرداخته‌اند و تاکنون هفت قسمت از آن منتشر شده است.
«جنگل آسفالت» و ماجرای یک خلافکار با بازی نوید محمدزاده
«جنگل آسفالت» جدیدترین سریال شبکه نمایش خانگی با بازی نوید محمدزاده و امیر جعفری است که این روزها در حال انتشار است. در این مجموعه نوید محمدزاده در نقش بهمن، یک خلافکار سابقه‌دار را دنبال می‌کند که پس از آزادی از زندان، به دنبال انتقام از کسانی است که او را به زندان انداختند.
پژمان تیمورتاش کارگردانی این سریال را عهده‌دار و اسماعیل عفیفه تهیه‌کننده است.
فیلمنامه «جنگل آسفالت» که توسط پژمان تیمورتاش و مهدی اسدزاده نوشته شده، یک درام اجتماعی است و به موضوعاتی مانند انتقام، جرم و جنایت، فساد و فقر می‌پردازد.
در این سریال نوید محمدزاده، امیر جعفری، مریلا زارعی، فرشته حسینی، ریما رامین‌فر، آزاده صمدی و ... به ایفای نقش می‌پردازند.
در خلاصه داستان این مجموعه آمده است: توی جنگل یا باید جنگیدن بلد باشی یا فرار کردن. یا شکارچی هستی یا شکار. جنگل جای ترسیدن نیست ...
«آمرلی» ادامه دارد
سریال «آمرلی» با بازی مصطفی زمانی و ناریمان الصالحی بازیگر عرب‌زبان، هم‌زمان با پخش جهانی از پلتفرم‌های ایران هم پخش می‌شود و تاکنون ۱۱ قسمت از این سریال منتشر شده است.
«آمرلی» در کشور عراق فیلمبرداری شده است و تمامی بازیگران آن از جمله مصطفی زمانی، تنها بازیگر ایرانیِ این سریال، به زبان «عربی» صحبت می‌کنند.
این سریال با دوبله‌ی فارسی و همچنین با زبان عربی همراه با زیرنویس فارسی قابل دسترس است.
از جمله گویندگان این سریال که به جای شخصیت‌های این سریال صحبت می‌کنند می‌توان به افرادی چون: امیر منوچهری، منوچهر زنده دل، تورج مهرزادیان، مریم صفی خانی، مهین برزویی، غلامرضا صادقی، نازنین یاری، شراره حضرتی، امیر عباس‌پیام، صنم نکواقبال، محسن بهرامی، مهیار ستاری و دیگر افراد مطرح عرصه‌ی دوبله؛ اشاره کرد.
«آمرلی» روایت‌گرِ عاشقانه‌ی یک خبرنگار عراقی برای یافتن راز زندگی‌اش در یک موقعیت جنگی است و در ژانر درام، عاشقانه و جنگی به کارگردانی احمد ابراهیم احمد و تهیه‌کنندگی امیرمهدی پوروزیری ساخته شده است.
«قطب شمال» با بازی فرزاد فرزین و فرزاد حسنی
با پایان سریال «گناه فرشته»، قسمت اول سریال «قطب شمال» به کارگردانی امین محمودی یکتا و تهیه‌کنندگی اکبر تحویلیان هفته اول اردیبهشت (جمعه هفتم اردیبهشت‌ماه) در شبکه نمایش خانگی منتشر می‌شود.
«قطب شمال» اولین تجربه کارگردانی امین محمودی یکتا، سریال پرماجراست که از رمان مشهور کنت مونت کریستو اثر الکساندر دوما اقتباس شده است. در خلاصه داستان این درام آمده: همایون و ارغوان در آستانه ازدواج، قربانی خیانتی هولناک می‌شوند. همایون پشت دیوارهای زندان برای انتقام از سامان لحظه‌شماری می‌کند که مرگ از راه می‌رسد … .
آرشام یکتا متولد می‌شود و دختری به نام صحرا کنارش قرار می‌گیرد تا مسیر انتقام از خائنین برای آرشام هموار شود. از نکات قابل توجه این سریال بازی فرزاد فرزین، آناهیتا درگاهی و امیرحسین فتحی با هنرمندی نازنین بیاتی، فرزاد حسنی، عباس جمشیدی‌فر، شهرام قائدی، نگار فروزنده، شهروز دل‌افکار در کنار فرهاد آئیش، امیر دژاکام و بهادر زمانی است.
«اکازیون» و روایتی کمدی از دهه هفتاد۷۰
«اکازیون» پس از «نیسان آبی ۲» دومین سریالی است که اطیابی در سال گذشته ساخت آن را کلید زد. فیلمنامه اکازیون را حمزه صالحی نوشته و هادی کاظمی ایفای نقش اصلی آن را بر عهده دارد. بازیگران دیگری مانند غلامرضا نیکخواه، ایمان صفا و سمانه پاکدل نیز در این کمدی حضور دارند.
بخش اصلی داستان «اکازیون» در دهه هفتاد روایت می‌شود. پس از ساخت آثار کمدی متعدد با حال و هوای دهه‌های پنجاه و شصت، این اولین بار است که یک کارگردان به سراغ ساخت یک سریال کمدی با حال هوای دهه ۷۰ می‌رود.
قصه درباره رحیم با بازی ایمان صفا است که قصد دارد در سال ۱۳۷۳ به کانادا مهاجرت کند اما مشکلاتی که دایی محسن (هادی کاظمی) برای او به‌وجود می‌آورد، داستان زندگی او و خانواده‌اش را تغییر می‌دهد.
«شهر هرت» با رضا شفیعی‌جم و علی صادقی
سریال «شهر هرت» به کارگردانی محمدرضا ممتاز و تهیه‌کنندگی داریوش بابائیان، درباره زمین‌خواری است که وقتی او را گرفته و به زندان می‌برند، خود را در تاریخ گذشته می‌بیند و قصه‌هایی برای او اتفاق می‌افتد … .
رضا شفیعی‌جم، رزیتا غفاری، علی صادقی، آتش تقی‌پور، مهدی امینی‌خواه، میرطاهر مظلومی، مجید شهریاری، یوسف صیادی، کیمیا بابائیان، روناک رضایی‌نژاد و…از بازیگران این سریال کمدی محسوب می شوند.
منبع: خبرگزاری ایسنا
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه